باید بگوییم ما انسان‌ها هیچ‌گاه نمی‌توانیم به نقطه‌ی صفر (Zero-Waste) در پسماند دست پیدا کنیم، “پسماند صفر” تنها اسم یک نوع سبک زندگی است. نمی‌توانیم کاملاً به “پسماند صفر” دست یابیم اما می‌توانیم پسماندمان را به صفر نزدیک کنیم، البته اگر شرایط جامعه مهیا و زیرساخت‌ها فراهم باشد به نقطه صفر می‌توانیم نزدیک شویم اما به شرط آنکه صنایع تولید مواد غذایی، شوینده‌ها و آنچه موجب تولید پسماند خانگی می‌شود به کمک بیایند.

در رابطه با مدیریت پسماند در جهان، با ۳ اصل کاهش، استفاده‌ی مجدد و بازیافت مواجه هستیم. ولی برای سبک زندگی پسماند صفر، با اصول چهارگانه مواجه هستیم. اولین گام آن اجتناب و بعد کاهش زباله است. اصولاً نگاه افراد جامعه  به مرحله‌ی آخر یعنی بازیافت و بر آن متمرکز است. یعنی افراد عملاً در راستای کاهش پسماند کار خاصی انجام نمی‌دهند و صرفاً بر روی بازیافت تمرکز دارند.

برای تبدیل شدن به یک پسماند صفری واقعی باید روی ابعاد مختلفی از زندگی خود تجدید نظر کنیم. مثل عادت‌های غذایی، سبک آشپزی، نحوه‌ی پوشش، خرید و… .

مردم اگر آگاهی پیدا کنند کارهای بسیاری می‌توان در این زمینه انجام داد، کاهش پسماند موضوع کمتر شناخته شده‌ای در کشور ما است، گروه‌های محیط زیستی بر روی کاهش پسماند کارهایی انجام دادند اما در زمینه اجتناب از تولید زباله ما نیاز به فرهنگ‌سازی و آموزش بیشتری داریم. اگر شهروندان بدانند رعایت این اصول از بُعد اقتصادی چه منافعی برای آنان دربردارد و از لحاظ روحی و رهایی از کالازدگی چه میزان می‌تواند به آنان کمک کند، حتماً به رعایت این موضوع علاقه نشان می‌دهند.

مردم اگر بدانند که تبدیل شدن به یک فرد پسماند صفری علاوه بر کمک به شرایط اقتصادی خانواده‌ها، چه تاثیر مثبتی در حفظ محیط زیست و منابع خواهد داشت حتما به رعایت اصول سبک پسماند صفر علاقه‌مند خواهند شد.